De leerkrachten staan onder druk en ik ben er van overtuigd dat een leerkracht voor een klas is gaan staan omdat ze kinderen willen helpen in hun ontwikkeling en bij willen dragen aan het geluksgevoel van het kind. Hoe frustrerend en vermoeiend is het als je als leerkracht merkt dat het niet lukt om dat beetje meer te geven als hetgeen waar de onderwijsinspectie op controleert. Dat je als leerkracht helemaal niet toekomt aan dat stukje wat je het onderwijs had willen bieden. Hoe frustrerend! En ook als ouder is het frustrerend om te zien dat jouw kind eigenlijk iets anders nodig heeft dan dat het onderwijs nu biedt. Kinderen die het meest tot hun recht komen als ze met hun handen werken, muziek maken, zingen, bewegen, graag de clown uit hangen....kinderen die vast lopen in het huidige onderwijssysteem. Kinderen die zo gebaat zouden zijn bij meer lessen waar ze hun lijf bij mogen gebruiken in plaats van hun hoofd.

En dan denk ik weer aan het waarom van Boef en Aap. En dan hoop ik dat deze kinderen, in het bijzonder de kinderen die vastlopen in het onderwijs, thuis de mogelijkheid krijgen om te ontdekken waar ze gelukkig van worden. Als ouder hebben we ook de verantwoordelijkheid om dat stuk op te pakken waar school (helaas) niet aan toekomt of waar geen budget voor is. Dus ga met je kinderen de natuur in, laat ze leren in de praktijk, laat ze hun fantasie ten volle gebruiken en bied creatief materiaal aan. Dus bied het aan. Laat ze bijvoorbeeld eens figuurzagen, timmeren, haken of weven. Want wat kinderen niet kennen, daar zullen ze niet naar vragen...en dan zullen ze al helemaal niet ontdekken dat daar nou net hún talent ligt.

💛 Miranda